Λάκης στο Silver Spurs - 2 χρόνια μετά
"Πιστεύω ότι και στον
Παράδεισο να πας, θα βαρεθείς σύντομα. Είναι στη φύση του ανθρώπου. Εγώ
δηλώνω φυσιολογικός άνθρωπος που θα μπορούσε να δουλεύει σε τράπεζα. Με
ευχαριστούν ακόμη το καλό φαΐ, κατά το κοινώς λεγόμενον «δε γαμάω, αλλά
άμα βρω γαμάω», και τα ταξίδια με κρουαζιερόπλοιο"
Βέβαια, αυτές οι καθαρές κουβέντες, δεν μας χρειάζονται για να εκτιμήσουμε την ποιότητα του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από το όνομα του μεγάλου Έλληνα μουσικού. Που εκείνος θα επιμένει
"Εγώ, πάλι, ποτέ δεν
αισθάνθηκα μέλος καμίας ροκ κοινότητας στα Εξάρχεια και όλα αυτά. Έκανα
παρέα με κάτι παππούδες που είχαν χιούμορ, λαϊκούς τύπους που δεν
σκάμπαζαν από ροκ, κάτι σαν τους «Εντιμότατους φίλους μου»" κι εμείς θα αναγνωρίζουμε τον δικό μας Λάκη, τον ροκ άνθρωπο, που γέμιζε την εφηβεία μας με ρυθμούς μοναδικούς.
Άλλωστε ήταν τόσο αναγνωρίσιμη η φωνή του και η μουσική του που από μόνος του ήταν ένα ιδιαίτερο, αξιολάτρευτο είδος.
Ο Λάκης μας έκανε την τιμή, την 22/2/2019 να παίξει τα τραγούδια του για τους φίλους του Παγκρατίου (και όχι μόνο) στο μικρό μας, όπως αποδείχτηκε, για εκείνον χώρο μας! Μετέτρεψε τα Σπιρούνια σε μία μπουάτ των 80s, η δε ατμόσφαιρα γέμισε από το αστείρευτο χιούμορ του γεμίζοντας μας αναμνήσεις και κάνοντας μας να περιμένουμε την επόμενη φορά...
Άλλωστε τον θεωρούμε έναν από εμάς...γιατί...:
Σαράντα χρόνια γίναν όλα πλαστικά,
μαστίχα έγινε το κρέας σου,
σιρόπι τα ιδανικά
κι αυτά τα λόγια της γριάς μητέρας σου.
Ψαρεύεις ψάρια στα βουνά,
ξιφομαχείς στην άσφαλτο για το άδικο.
Του φεγγαριού την πλάτη καβαλάς,
λαθρεπιβάτης σε τοπικό γκαζάδικο...
μαστίχα έγινε το κρέας σου,
σιρόπι τα ιδανικά
κι αυτά τα λόγια της γριάς μητέρας σου.
Ψαρεύεις ψάρια στα βουνά,
ξιφομαχείς στην άσφαλτο για το άδικο.
Του φεγγαριού την πλάτη καβαλάς,
λαθρεπιβάτης σε τοπικό γκαζάδικο...