School...by Supertramp

Γράφτηκε γύρω στο 1974 χρωματίζοντας ζοφερά την εικόνα του σχολικού συστήματος του 1960 και του 1970. Οι Supertramp αμφισβητούν ξεκάθαρα το εκπαιδευτικό σύστημα και το θέμα του τραγουδιού School μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με το αριστούργημα των Pink Floyd Another Brick in The Wall.

Οι Supertramp απεικονίζουν το σχολείο όχι σαν χώρο για μάθηση, αλλά ως χώρο διδαχής αποκλειστικά κάποιων αξιών και πεποιθήσεων. Το σχολείο δεν είναι  εκπαίδευση, αλλά  αφομοίωση και αποδοχή των πεποιθήσεων των προηγούμενων γενιών.

Στο School, δεν υπάρχει το άτομο όπως και δεν υπάρχει κι ο δάσκαλος. Υπάρχουν οι δάσκαλοι. Δεν υπάρχει μαθητής, υπάρχει μια ομάδα μαθητών - όλοι οι ίδιοι, όλοι πανομοιότυποι. Αυτή η έλλειψη ατομικισμού στα σχολεία είναι το κύριο θέμα του School.

 

"Μην ξεχνάτε τα βιβλία σας, ξέρετε ότι πρέπει να μάθετε τον χρυσό κανόνα". Ο χρυσός κανόνας είναι μια σειρά ηθικών κωδικών τους οποίους οι άνθρωποι οφείλουν να γνωρίζουν και να τηρούν. 

Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να γίνουν «σιωπηλή πλειοψηφία», δηλαδή μια σιωπηλή, ασταθής, αφελής ομάδα που δεν αμφισβητεί τίποτα από αυτά που βλέπει. Διδάσκονται να «είναι σαν τον Τζόνι». Ο Τζόνι είναι "Πάρα πολύ καλός μαθητής". Είναι ο μαθητής που όταν ο «Δάσκαλος του λέει να σταματήσεις το παιχνίδι του και να συνεχίσει τη δουλειά του», σταματάει το παιχνίδι του και συνεχίζει τη δουλειά του. Ο Τζόνι είναι ο μαθητής που δεν «κολλάει και μαθαίνει τι είναι η ζωή». Όσοι δεν είναι Τζόνι αναγκάζονται να υποταχθούν σε αυτά που κατέχουν οι ανώτεροι τους, να συμφωνήσουν ακόμα κι αν μέσα τους ίσως είναι γεμάτοι αμφιβολίες,  που δεν μπορούν να εκφράσουν.