Solitary Man
Όταν ο Neil Diamond βρέθηκε μετεφηβικά στο Tin Pan Alley, αφήνοντας την υποτροφία του στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, για να κάνει μια συναυλία 16 εβδομάδων, ήταν ήδη ένας αναμφισβήτητα ταλαντούχος μουσικός. Ο Diamond προσπαθούσε διαρκώς να γράψει για άλλους, πράγμα που σήμαινε ότι σπάνια έμενε σε μια δουλειά ως τραγουδοποιός για πολύ καιρό. Για επτά χρόνια μπαινόβγαινε σε μουσικές σκηνές δίχως αναγνώριση.
Τελικά, έφτιαξε ο ίδιος μία μικρή σκηνή, βάζοντας ένα πιάνο σε ένα δωμάτιο στο Broadway και βρήκε νέα έμπνευση.
Ο Diamond συνεργάστηκε με το ντουέτο Ellie Greenwich και Jeff Barry, και δημιούργησαν τρεις επιτυχίες κατά τη διάρκεια της πρώτης τους συνάντησης. Τα Solitary Man, Cherry Cherry και I Got the Feeling (Oh No No).
Το Solitary Man όπως δήλωσε ο ίδιος στους LA Times «ήταν αρκετό για να με μετατρέψει από έναν άγνωστο τραγουδοποιό που χτυπιέται στους δρόμους για οκτώ χρόνια σε έναν άντρα που κάνει ρεκόρ στα charts».
Το τραγούδι είναι από τα πιο αγαπημένα στους θαυμαστές του Diamond και όχι μόνο! Το νόημά του έγινε πιο ξεκάθαρο για εκείνον με την πάροδο του χρόνου. «Δεν προσπαθούσα να γράψω τίποτα για τον εαυτό μου απαραίτητα εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ότι ήταν απλώς μια καλή ιδέα να γράψω ένα τραγούδι για έναν μοναχικό άντρα», εξήγησε.
«Μόνο χρόνια αργότερα, όταν γνώρισα την ανάλυση του Φρόιντ, κατάλαβα ότι ήμουν πάντα εγώ».
Επιλέγουμε την εκτέλεση από τον αγαπημένο μας Johnny Cash που πραγματικα το απογείωσε!
Τελικά, έφτιαξε ο ίδιος μία μικρή σκηνή, βάζοντας ένα πιάνο σε ένα δωμάτιο στο Broadway και βρήκε νέα έμπνευση.
Ο Diamond συνεργάστηκε με το ντουέτο Ellie Greenwich και Jeff Barry, και δημιούργησαν τρεις επιτυχίες κατά τη διάρκεια της πρώτης τους συνάντησης. Τα Solitary Man, Cherry Cherry και I Got the Feeling (Oh No No).
Το Solitary Man όπως δήλωσε ο ίδιος στους LA Times «ήταν αρκετό για να με μετατρέψει από έναν άγνωστο τραγουδοποιό που χτυπιέται στους δρόμους για οκτώ χρόνια σε έναν άντρα που κάνει ρεκόρ στα charts».
Το τραγούδι είναι από τα πιο αγαπημένα στους θαυμαστές του Diamond και όχι μόνο! Το νόημά του έγινε πιο ξεκάθαρο για εκείνον με την πάροδο του χρόνου. «Δεν προσπαθούσα να γράψω τίποτα για τον εαυτό μου απαραίτητα εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ότι ήταν απλώς μια καλή ιδέα να γράψω ένα τραγούδι για έναν μοναχικό άντρα», εξήγησε.
«Μόνο χρόνια αργότερα, όταν γνώρισα την ανάλυση του Φρόιντ, κατάλαβα ότι ήμουν πάντα εγώ».
Επιλέγουμε την εκτέλεση από τον αγαπημένο μας Johnny Cash που πραγματικα το απογείωσε!